Zeeschildpadden

We hebben de afgelopen maanden wel eens gemeld dat er zeeschildpadden broeden op het strand van Malena, dicht bij ons in de buurt. Er broeden vier soorten zeeschildpadden en ze komen aan land van van juni tot november. In juni en juli komen er een paar karetschildpadden eieren leggen. Het overgrote deel komt in augustus en september leggen: dat zijn de ´Olive Ridley´ schildpadden. In die twee maanden is het bijna elke avond raak volgens de mensen in Malena. In september en october komen de ´loggerhead´ schildpadden en in november de lederrugschildpadden. Van die laatste twee soorten komen er ook maar een paar, dus om die te zien is weer een kwestie van elke avond patrouilleren of geluk hebben.

Tot nu toe waren we echter pas één keer eerder, in juni, ´s avonds naar het strand gegaan in de hoop broedende zeeschildpadden te zien. Die keer hadden we geen geluk, maar dat was dan ook nog vroeg in het seizoen. . Het is de bedoeling dat we straks gasten hier mee naar toe nemen, dus het was de hoogste tijd om weer eens poolshoogte te nemen.

Om 8 uur gingen we op pad, maar onze eerste ronde was vruchteloos. Tijdens de tweede ronde kwamen we de patrouille en de eerste Olive Ridley zeeschildpad tegen (De inwoners van Malena lopen van juni tot december vrijwillig elke avond wacht om de zeeschildpadden te beschermen). Het vinden van een schildpad, toch bijna een meter lang, is toch nog moeilijker dan je denkt. De zeeschildpadden komen bij voorkeur aan land als er geen of weinig maanlicht is, dus het is knap donker op het strand. Bovendien mag je alleen rood licht gebruiken om de zeeschildpadden niet af te schrikken. Onder die omstandigheden valt het nog niet mee om de sporen of de zeeschildpad zelf te zien.

De patrouille, deze avond waren dat Ana en Darien, signaleerde naar ons en toen we de zeeschildpad zagen was ze al bezig het nest te graven. Ze legde uiteindelijk 102 eieren. Kennelijk kostte dat nogal wat moeite want er werd nogal bij gesteund en gekreund (door de schildpad). Ik dacht altijd dat zeeschildpadden geen geluid konden maken. Daarna maakte ze niet alleen het nest dicht, maar camoufleerde haar graafwerkzaamheden ook door een paar rondjes te draaien op het nest en met het buikschild en flippers aan te stampen. Dat camoufleren was veel effectiever dan het wellicht klinkt. Hoewel we een half uur hadden toegekeken tewijl ze groef en de eieren legde, kostte het toch nog een kwartier om de ingang van het nest weer terug te vinden!

We hebben wat fotos genomen van de zeeschildpad terwijl ze eieren legde, maar ook van het process van opgraven en herbegraven (http://www.flickr.com/photos/tanagertourism/sets). De leden van de patrouille graven de eieren namelijk weer op, om ze daarna opnieuw te begraven in in een soort kipperen op het strand. De eieren zijn dan beschermd tegen zwerfhonden en stropers, de belangrijkste predatoren. Zodra de eieren uitkomen, worden de zeeschildpadjes vlak buiten de kooi losgelaten en begeleid op hun weg naar zee.

Fotograferen hoort eigenlijk helemaal zonder flits, maar zelfs met statief leverde dat niet veel op. Gelukkig mochten we van de patrouille met zachte flits fotograferen zodra het eierleggen bijna klaar was. Loes achtervolgde de schildpad terug naar de zee om nog wat extra foto´s te maken, wat ook niet mee viel in het donker. Je kon alleen maar scherp stellen als iemand even met zijn zaklamp op de schildpad scheen! Bovendien had ze heel veel haast om de zee weer te bereiken.

De meeste specialisten vinden dat je absoluut geen flits mag gebruiken tot de zeeschildpad is begonnen met leggen. En zelfs het gebruik van de flits daarna wordt afgeraden. Zeeschildpadden leggen meerdere legsels per jaar en een geschrokken zeeschildpad zou kunnen afzien van nog meer legsels dat jaar. Maar aan de nadere kant, de meeste specialisten geven onmiddelijk toe dat ze nog niet erg veel weten van zeeschildpadden en dat deze richtlijnen vooral zijn gebaseerd op het ´beter mee verlegen dan om verlegen´ principe.

Dat is natuurlijk wel terecht, maar als je de toch al niet rijke bevolking zo ver wil krijgen dat ze een half jaar lang elke nacht over het strand lopen, dan helpt het als daar wat tegenover staat. De meest voor de hand liggende manier om er wat aan over te houden, is om touristen mee te nemen en die te laten betalen voor de eer. En dat is natuurlijk het makkelijkst als die touristen een paar fotos mogen nemen. Wijzelf denken dan ook dat een paar fotos moet kunnen, zoals gezegd, aan het eind van het leg process!

Al met al was het een erg indrukwekkende ervaring. Terwijl Ana de eieren aan het herbegraven was, ontdekte Darien alweer een volgende zeeschildpad die het strand opkroop. Die legde volgens eenzelfde ritueel 108 eieren. Dit keer zorgden we dat we de nestingang markeerde voor de schildpadmoeder het camoufleerde. Ook moesten we extra foto´s van haar nemen omdat ze nogal duidelijke merktekens op het schild had. We weten niet waarvan, misschien van een ambitieuze haai.