Zelf Knutselen

We timmeren zelf ook, dat wil zeggen: Kees timmert. Als je een stuk land hebt dan moet je vanzelf wel handig worden. We hebben inmiddels een prachtige compost bak en op verschillende plaatsen op het land, zijn nu ook met planken en paaltjes traptreden gemaakt en natuurstenen ‘tegels’ gelegd om erosie op de paden of bij water te voorkomen en één en ander toegankelijker te maken. Kees had ook al een pergola in elkaar getimmerd met schaduwdoek erover voor de jonge boompjes, onze ‘kwekerij’.

Binnenkort gaan we aan een nieuw project beginnen: Er moet minsten één loopbruggetje over ons stroompje komen. Voorlopig is Kees vooral bezig met nadenken en moed verzamelen, want dat wordt nog een heel getimmer. Ook moet er nog een stevige werkbank gemaakt worden. We hopen binnen afzienbare tijd de electriciteit aan te sluiten bij het huis (dat wordt misschien nog wel een ander verhaaltje...) en dan is een werkbank waar je met electrisch gereedschap veilig en stabiel kunt werken wel verrekte handig. Ondertussen gebruiken we het achtergelaten meubilair: Loes een oude achtergelaten tafel en Kees het bankje buiten.

Zie fotos in het album ...
http://pg.photos.yahoo.com/ph/loesroos/album?.dir=/ec88re2&.src=ph&.tok=phUnHdGBDwR_UgvK


Een ander project dat op de lijst staat is het metselen van een natuurstenen muurtje van ongeveer één meter hoog en driehonderd meter lang aan de voorkant van ons terrein. Dat ziet er toch vriendelijker uit dan prikkeldraad en het houdt ook eventuele branden die in de berm beginnen tegen. Het zal de grote bomen die nu als levende paal in het prikkeldraad staat moeten laten staan en het geheel moet er naast vriendelijk ook nog een beetje natuurlijk uitzien en de kleine fauna, zoals hagedissen, neusberen en ander grut, moeten er zelfs kunnen wonen of gemakkelijk overheen kunnen klimmen. Voor koeien moet het echter een onoverkomelijke hindernis worden.

Loes werkt ook tegen erosie. Omdat er jarenlang koeien hebben gelopen op het land zijn er overal geulen gelopen. Die geulen zijn soms wel een halve meter diep en gevoelig voor erosie omdat al het regenwater hierin samenkomt en de grond daar niet begroeid is. Als het dan regent dan stroomt het water daar met een rotgang doorheen en neemt nog meer grond mee in plaats van keurig in ons land te zinken. Onze natuurlijke anti-erosie maatregelen bestaat vooral uit het bedekken van de grond in die geulen en het plaatsen van obstakels om de stroomsnelheid te verminderen. Daarvoor verslepen we stukken tak, grote keien, puin uit de tuin, oude kokospalm bladeren (hier ongeschikt bevonden voor daken!) en veel gras. In een enkel geval vullen we de geul op met grond die we elders uitgraven en planten er gauw een boompje in. Dat gaan we meer (laten) doen tijdens de regens.

Omdat de droge tijd langer en droger is dan we dachten, willen we de natuurlijke watervoorziening verbeteren. Op dit moment loopt er een klein beekje door het terrein dat nu bijna helemaal is droog gevallen. Alleen een stuk dat we al wat uitgediept hebben, bevat nog water. Wij gebruiken dat om de geplante boompjes water te geven, maar ook vogels, met name duiven maken veel gebruik van het water. En uiteraard de libellen en waterjuffers. We willen dit het reeds uitgediepte stuk nog veel groter maken en uiteindelijk moet al het gegraaf resulteren in een min of meer natuurlijk meertje met een zandbodem en tenminste één oever van natuursteen waarop je kunt zitten en met je voeten in het water bungelen om zo eventuele aligators en piranhas te lokken.

Zoals u begrijpt en leest zijn we erg druk. Zo druk dat we nauwelijks tijd hebben gehad om carnaval te vieren. Op de laatste avond zijn we toch nog even de stad in geweest en hebben een band gezien en de carnavalsprinses. Tijdens het carnaval lijkt Panama heel geëmancipeerd: er is wel een prinses maar een prins is er alleen in naam. Helaas is deze emancipatie nogal oppervlakkig. Zij speelt, voorzover wij weten, verder geen rol van betekenis in de organisatie. De prinses is er vooral om op het podium mooi te zijn en gezoend te worden door artiesten en hoogwaardigheidsbekleders. Op een enorm grote versierde vrachtwagen werd zij tergend langzaam rondgereden door de stad. En ze moest al die tijd (al gauw drie uur) maar blijven heupwiegen. We gaan ervan uit dat de jongedame die tot prinses verkozen wordt, onmiddelijk een rigoreus heupwieg-trainingsprogramma ondergaat om dat allemaal vol te kunnen houden.