Verhuizen

Na een half jaar op een tweekamerflat met een miniscuul balkonnetje, zijn we nu de bewoners van een driekamerwoning met voor- en achtertuin. En dat voor dezelfde prijs! Dat is wel lekker, we zitten nu elke morgen op ons gemak te ontbijten op de veranda voor, terwijl kolibries en spechten voorbij vliegen (in de achtertuin kijken we uit op het scharrelkippenproject van de buren).

Op de veranda zijn we omringd door alle boompjes die we in de loop van de afgelopen maanden opgekweekt hebben en waarvan de verhuizing eigenlijk de meeste tijd in beslag nam. We hebben nu ruim 100 boompjes van eigen kweek, waaronder panamabomen, stinktenen, apencondomen, apenkammen, cacao, tamarinde, een mahonie, ‘Melina’ ‘Tronador’ ‘Corotu’ ‘Vaino’ ‘Uvito’ ‘Guabo’s’ en nog het een en ander. Bijna dagelijks is er wat nieuws te zien want we hebben de afgelopen weken veel zaden in de grond gestopt en langzaam maar zeker komen die allemaal op. Allen de locale ceder en de balsa willen nog niet erg.

De kayaks liggen nu naast het huis in plaats van in de woonkamer. Die laatste is al drie keer zo groot als de woonkamer in het vorige huis, terwijl er nog niet half zoveel in hoeft, dus je hoort wel eens een echo als je wat zegt. Voordeel is wel dat het beeld dat we indertijd in Mozambique gekocht hebben nu erg aanwezig is. En door stom toeval kleurt tenminste een van de schilderijen van Magupula erg goed bij de oudroze muren van de woonkamer.

We hebben er ook weer wat fotos bij in een yahoo album:
http://pg.photos.yahoo.com/ph/loesroos/album?.dir=/4bdbre2&.src=ph&.tok=phg4KuGB032gpUaL

Jawel, niet alleen het huis in Malena, maar ook de woonkamer in dit huis in Santiago is in het roze geschildert. Kennelijk een erg populaire kleur in Panama. We hebben hier en daar al eens voorzichtig gemeld dat in Nederland roze eigenlijk alleen geassocieerd wordt met meisjeskamers, maar dat maakt niet veel indruk.

Je kunt de meeste Panamezen helaas niet beschuldigen van een goede smaak waar het inrichting en kunst betreft. Hoe kitscher, des te beter, lijkt het overheersende gevoel. Je ziet vooral veel schilderijen met Europees aandoende landschappen, maar dan met het beroerdste perspectief ooit op het doek gesmeerd. Verder veel bijbeltafereeltjes, veelal met vreselijk houterige personen en ook alweer een totaalgebrek aan perspectief. Het alternatief zijn technicolor foto’s van Hong Kong, Dubai en andere moderne ‘powerarchitectuur’. Gelukkig hebben twee van de 3 kamers ook diepe donkere kasten waar we die prachtige schilderijen in hebben opgeborgen zodat ze niet verbleken.