De grote bouw deel 1

Jawel, het is 1 maart geweest en samen met de aannemer (Mr. Zeballos) hadden we bedacht dat het dan toch echt moest beginnen.

Ik kende inmiddels het automatische bandje van het milieuministerie uit mijn hoofd maar er was mij medegedeeld dat onze milieu effect rapportage technisch al was goedgekeurd, dat de ‘resolutie’ brief gemaakt was, maar dat die nu al zo’n 3 weken wacht op een handtekening. Die handtekening kan alleen door de directeur gezet worden en wat blijkt... hij is/was op vakantie. Hij zou morgen terugkomen maar dat dachten ze vorige week ook...

Op maandag 2 maart kwam de aannemer naar Mariato om wat afspraken te maken met de dienstverlenende bouw- en hulpsectoren aldaar. De hulpsector verkennen is erg belangrijk in de eerste week want dat zijn de mensen die bijvoorbeeld hun woning wel willen verhuren aan de werknemers van Zeballos, of die wel willen koken voor de mannen of wassen. De dienstverlenende bouwsector is vooral Ludvig in Torio Resort want die bezit een machine die ze hier de “retro” noemen en dit ‘monster’ is een combinatie van graafmachine en bulldozer... en ze maken er duikers (betonnen buizen voor het verbreden van de oprit zodat er vrachtwagens over kunnen)... en blokken van cement in twee maten van 6 inch (15 cm) voor de fundering en 4 inch (10 cm) voor de muren. En ze doen er nog veel meer. Gelukkig heeft Ludvig nu ook een restaurant dus zaken kunnen aangenaam met lunch gecombineerd worden. Zeballos had ook al het een en ander besteld in Santiago bij de Spiegel en een grote vrachtwagen kwam vandaag twee soorten lange ijzeren staven brengen voor de funderingen en cement... En vanuit diezelfde winkel in Santiago kwamen een week later nog meer cement en ¾ (inch) stenen voor het beton.

Maar goed, allereerst moest er iemand komen met een motorzaag want we hadden nog enkelen Ficus benjamini’s over. U weet wel die kamerplanten die erg populair waren eind jaren tachtig en begin jaren negentig in de vorige eeuw... Hier zijn het exotische bomen, ook wel behorend tot het type wurgvijg met erg destructieve wortels als die niet in een pot in toom gehouden worden. En die moesten dus om, voor de retro zou komen zodat we organisch afval van beton-huisrestenafval konden scheiden.

Om toch legaal te opereren stopten we dus die eerste maandag in maart bij de district afgevaardigde van ANAM, die beloofde langs te komen. Zeballos ging er dinsdagochtend nogmaals langs, want ja, de motorzaagman zou die ochtend beginnen en hij was nog niet geweest... Maar nu kwam hij echt en we mochten beginnen. Toen hij kwam lagen de ficussen en 3 cocosnoot palmen al om en nog wat klein grut. Een mango boom hebben we verpoot. Officieel zouden we naast de 3 dollar administratie (paz y salvo) ook 5 dollar per boom moesten betalen. Dat geldt echter alleen voor inheemse bomen. Ja, voor de cocosnoten. Ik nog de ANAM meneer mee op een wandeling over ons terrein en dat vond hij reuze interessant. Hij bleek bosbouwer te zijn maar wist niet dat wij al een certificaat hadden van ANAM. Hierna, en na de overdracht van wat leuke files over bomen van mijn computer naar zijn memory stick hoefde ik slechts de 3 dollar administratie te betalen en niet eens inspectiegeld.

En toen kwam de retro. De grote monstermachine.

(see the photos on http://www.flickr.com/photos/tanagertourism )

Die trok en beet aan de cocosnootwortels tot ze los waren en gooide ze doen in een valleitje waar het organisch afval kan vercomposteren. En daarna trok en beet de machine in de wortels van de ficus. Het apparaat steigerde erbij. Maar echt in zijn element was het monster met het afbreken van de restanten van het huis. Hij beukte en danste en bracht daarna met de buldozermond al het puin naar een plek. En toen hadden we een groot enigszins plat leeg en stoffig terrein...