Alweer land, maar nu ook een huis

Ja, we zijn weer een stap verder. Maandag hebben we een voorlopige koopakte getekend en de eerste betaling aan de eigenaar van het land in Veraguas gedaan. Dat tekenen hebben we bij de gemeente in Moriato gedaan, omdat er ook weer een vingerafdruk aan te pas kwam.

Zondag waren we ook ‘even’ naar het land gegaan. Onder andere om een kopie van het contract te brengen voor de verkopers om het te lezen en vóór te laten lezen. Dat gebeurde door de kleindochter van de oficiële eigenaar, en die kwam haar weer even helpen om ons het huis te laten zien. We kunnen dit huis ook kopen, maar het viel wel een beetje tegen, dus we hebben de prijs wat naar beneden gepraat. Sinds 2001 heeft er niemand in het huis gewoond behalve enkele vleermuizen. Het huis was eigenlijk ook niet helemaal af.

Het gaat ons vooral om het stukje land waar het huis op staat, want het is aan drie kanten ingesloten door het land dat we kopen dus logisch om dit ook te willen hebben. Hoe dan ook, het huis gaat waarschijnlijk dienen als kantoor en receptie en als het eenmaal van ons is, ook als tijdelijk onderkomen.

Jaa, zo op de foto lijkt het heel wat, maar voor het echt bewoonbaar is zal er nog wel het één en ander moeten gebeuren. Allereerst een schoonmaak, en het dak moet eraf (wat hebben wij toch met daken). Sommige balken zijn rot en we willen een steiler dak van een betere kwaliteit (minder lawaai als het regent) en misschien ook nog wel een extra verdieping... De vloeren moeten geëgaliseerd worden en waarschijnlijk willen we er tegels in, en waarschijnlijk zullen we ook kritisch moeten kijken naar de waterleiding als we een functionerende badkamer willen hebben. Maar goed, er IS een waterleiding en er is ook electriciteit, dus dat scheelt al weer.

Er zullen ook meer ramen in moeten. De foto laat slechts de voorkant zien en die is OK, maar aan de zijkanten van het huis zijn als ‘ramen’ cementblokken met sierlijke gaten gebruikt. Dat is goedkoper, maar niet insecten vrij en het laat ook niet veel licht naar binnen. De deur aan de achterkant is enigszins vergaan en ... de volgende keer krijgen jullie meer foto’s. Deze keer hadden we een camara geleend van een vriend die ons ook gebracht had met de auto.

Terwijl de kleindochter even bij opa en oma verbleef hebben wij na het bekijken van het huis ook een paar uur rondgesjouwd op het ‘grote’ land met een daartoe gekocht meetlint van 50 m., papier en een potlood om de boel zo goed mogelijk in kaart te brengen.
Het valt fysiek niet mee om dat te doen: zweet en nog meer zweet. Het is namelijk boven de 30 graden celcius met een vochtigheid van over de 85%. Op de foto kun je dat helaas niet zien, maar wel enigszins de helling en de gele meetlinthouder.


We begrijpen wel goed waarom veeboeren klagen dat zulk heuvelachtig land niet goed is: het vee verliest teveel gewicht met op en neer lopen. Wij hopelijk ook en misschien is er een gat in de markt voor het ‘dieet-toerisme’: Om bij het restaurant te komen moet u eerst 10 heuvels op en af, dus u valt gegarandeerd af terwijl u vakantie viert!

p.s. sorry het lukt even niet met het opladen van de foto´s.