Panamagie

Deze weblog gaat over onze emigratie ervaringen (2006 - 2011). We hebben een herbebossings en toerisme bedrijf. We ontvangen gasten in onze bed en breakfast en bos-tuin. Zie www.hotelheliconiapanama.com Voor de tuin, zie: www.tanagertourism.com Ecotoerisme is belangrijk - ECO betekent voor ons 'Ecological and Community Oriented'. Nieuwe blogs met meer fotos, zie: www.panamagic.wordpress.com Volg ons ook op facebook: Heliconia Inn e-mail naar: tanagertourism@gmail.com

vrijdag, december 17, 2010

Alternatieve behuizing gezocht in Cerro Hoya, Mariato

Nee, wij zoeken geen ander huis. Wij zijn erg gelukkig in onze bed & breakfast (www.hotelheliconiapanama.com), maar een stel grote groene ara’s (Ara ambiguus) is druk op zoek naar een nieuw nest. Het oude is namelijk ten onder gegaan aan de constante verherverbouwingen waar het stel jaar in jaar uit mee bezig was. Die hebben de stam van de cuipo (Cavanillesia platanifolia) zo ondermijnd dat de boom ter hoogte van het nest is afgeknapt tijdens een forse storm.
Nu broedt de grote groene ara (net als andere ara’s) vooral in holtes. Ze gebruiken het liefst een reeds bestaande holte die wordt vergroot tot het groot genoeg is. En dat is nogal groot, een grote groene ara is ruim 80 cm lang en wil graag zijn kont kunnen keren, dus een holte met een doorsnee van 90 cm is toch wel het minimum. Ara’s zitten ook graag hoog en droog, bij voorkeur een meter of 30 boven de grond. Dat soort holten is schaars, dus als ze er eenmaal een gevonden hebben, dan wordt die jarenlang gebruikt (en verherverbouwd). Ook dit stel deed dat al enkele jaren in die Cuipo die nu dus dood staat te gaan. Nu zijn grote bomen steeds schaarser dank zij de grootschalige ontbossing en grote bomen met een nestholte zijn nog veel schaarser. Er moest dus een nestkastje gebouwd en geïnstalleerd worden, liefst voor januari, want dan begint het broedseizoen.
Maar dan wel een nestkastje met een doorsnede van 90 cm, goed geïsoleerd en met een vals plafond erin om de bosvalk, die gek is op arakuikens, te foppen. En dat moet dan tenminste 25 meter hoog in een boom die pas op 30 m hoogte aan het vormen van zijtakken begint te denken.
Om dat voor elkaar te krijgen heeft Avifauna, een Panamese NGO die vogels beschermd, een team samengesteld van specialisten. Twee boomklimmers uit de VS (Joe en David), een Amerikaanse grote groene Ara ecoloog die in Panama woont (Gwen), een papagaainestkastenbouwer uit Cuba (Maikel) een Panamese specialist in nestkastecologie (Angel) en nog wat manusjes van alles uit Panama en Nederland.
In augustus werd een eerste poging gedaan om een andere boom (ook een cuipo) te beklimmen, maar dat lukte niet. De boom stond op een steile helling, er groeide van alles om heen en het regende dat het goot. De enige die in een boom klom die dag was Justino om een tak uit te weg te zagen. Maar Joe gaf niet op en kwam samen met David begin december terug. En hoewel de rest van Panama onder water liep bleef Mariato droog! Joe en David hadden een lijntje omhoog geschoten – bijna 40 meter naar de eerste tak! Konden ze eindelijk gaan klimmen. Er is geen boom onmogelijk voor Joe. Juan mocht het ook proberen en moe maar voldaan kwamen zij op maandagavond weer bij het hotel.
Een week ervoor was er door ons met behulp van Justino en zijn broer Davis al een metalen nest in elkaar gelast en groen geschilderd. Maar daar moest door Maikel nog wel een goed vals plafonnetje in gezet worden. En er moesten wat afwateringsgaatjes in de bodem geboord worden. Een tweede nest is gebouwd uit een plastic ton van 210 liter. Het derde nest is geheel gebouwd op de Cubaanse manier door Maikel, Justino en Kees. Daarbij wordt over een frame van stevig gaas jute gedrenkt in beton gehangen. Een beetje als papier maché, maar dan veel sterker. Daarna gaat er nog een laag cement tegenaan waar zaagsel en houtlijm is gemengd, zodat het toch een beetje op een boom lijkt (gelukkig is die cuipo nogal grijs van kleur). En ja, dat weegt als dieplood.
Intussen was er ook een lijn naar de eerste tak van de 2e Cuipo boom geschoten en werd het tijd om te proberen een nest omhoog te hijsen… Joe en David hingen in de boom en het nest werd opgetakeld. Nu kan zo’n nest natuurlijk niet met en paar spijkertjes tegen de stam getimmerd worden, of met een paar stukkies ijzerdraad of touw worden vastgebonden. IJzerdraad roest door en beschadigt de boom te veel. En touwen worden door de ara’s vroeger of later doorgebeten (die beesten slopen echt alles). Het nest werd tijdelijk met ijzerdraad opgehangen, tot we de juiste materialen hadden: staalkabels met plastic bekleed (tegen het roesten). En die kun je weer niet knopen, dus daar moeten weer speciale klemmen bijkomen waarmee je de boel aan elkaar bevestigd. En dan heb je natuurlijk een speciale tang nodig om die kabels als je op 30 m hoogte in een boom hangt op de juiste lengte af te kunnen knippen. Dat is Loes samen met Beatriz, de directeur van Avifauna in Santiago gaan kopen. Oh, en er moest ook nog een tak aan de ingang, voor de vogels om te landen.
Weer een dag later hing het nest aan de juiste kabels en nog een dag later hing ook de eens blauwe ton als een nest in de 2e Cuipo. Hoewel het nest lichter was, bleek het lastiger om hem op te hijsen want de boom zat vol lianen.
Het cubaanse nest moet nog drogen en zal begin Februari in een 3e nieuwe Cuipo omhoog gehesen worden. Misschien te laat voor dit seizoen maar dan kunnen de grote groene aras er vast aan wennen… Het kabel heeft overigens een capaciteit om 380 kg te dragen dus dat zit wel goed.
Als toetje, gingen we met Maikel en Beatriz nog even een bestaand nest bekijken in Cobachon, aan de andere kant van het Cerro Hoya park via de andere kant van het Azuero schiereiland te bereiken – tja het is duidelijk, de grote groene ara houdt van een huis met uitzicht!
Voor beelden van onze avonturen, zie: www.flickr.com/photos/tanagertourism

Labels:

0 Comments:

Een reactie posten

<< Home