onze verblijfsvergunning deel 485730184

Het leek een gebed zonder einde te worden, onze verblijfsvergunning. We hebben al lang aan alle voorwaarden voldaan en een dozijn formulieren ingevuld, maar het duurde maar en het duurde maar. In 2008 hadden we een tijdelijke verblijfsvergunning van een jaar gekregen toen we het totale investeringsbedrag en al de bonnen ingeleverd hadden. Dat was min of meer volgens schema. Na een jaar moest dan het herbebossingsproject geëvalueerd worden. Als die evaluatie positief uitviel, konden we een definitieve verblijfsvergunning krijgen. In december 2009 kregen we (weer) een tijdelijke verblijfsvergunning voor drie maanden terwijl onze definitieve aanvrage in behandeling was.

In maart 2010 was Kees dus keurig terug in Panama in de hoop de definitieve verblijfsvergunning te ontvangen. Helaas, dat zat er niet in. Ons proces was wat vertraagd, vanwege andere dringendere activiteiten. We kregen weer een tijdelijke verblijfsvergunning, maar deze keer wel weer eentje voor een jaar. Dat leek wel gemakkelijk, een heel jaar, vooral omdat Kees nogal eens heen en weer reist tussen Panama en Angola, maar aan de andere kant ook wel weer een beetje zorgwekkend. Er werd kennelijk gerekend op nogal wat vertraging.

Dat viel achteraf nog mee, op 20 december 2010 werd onze aanvraag voor een permanente verblijfsvergunning goedgekeurd. In januari 2011 gingen we vol goede moed naar Panama stad, naar het kantoor van de immigratiedients om onze verblijfsvergunning op te halen. Ja, nee, zo eenvoudig was het nou ook weer niet. Eerst kregen we weer net zo’n tijdelijk kaartje als tevoren, maar deze keer wel één waarop was geschreven dat we een permanente verblijfsvergunning hebben. Ons definitieve identiteitsbewijs, dat zou nog volgen.

In maart 2011 kregen we te horen dat we naar Panama konden komen voor dit identiteitsbewijs. Daarvoor dienden we ons dit keer te vervoegen bij het ‘tribunal electoral‘ een soort burgerlijke stand, maar dan voor heel Panama. Gelukkig was Kees er toevallig ook weer, dus dat kwam goed uit. Op 1 april (geen grapje) stonden we op de stoep bij het ‘tribunal electoral‘. Na een half uurtje wachten mochten we ons presenteren bij de bevoegde instantie. We moesten alle persoonlijke gegevens op juistheid controleren, en de bevoegde instantie keek nog eens kritisch naar de pasfoto en naar ons gezicht, om te zien of dat nog een beetje op elkaar leek. Gelukkig hadden we er niet veel rimpels bijgekregen in de afgelopen drie jaar, dus ook die test doorstonden we met glans.

Vervolgens kregen we een briefje en de mededeling om ons te melden bij het volgende loket, alwaar er een foto van ons gemaakt zou worden en dan zou het identiteitsbewijs zeven dagen later klaar zijn (volgens alle Panamezen duurt dat echter minstens 14 dagen zoniet een maand). Affijn, nog één fase in het proces en nog één keer wachten en nu dan de laatste foto...

En klopten de gegevens wilt u natuurlijk nog weten. Ja hoor, op een klein detail na. We hebben weliswaar een vertaalde en genotarieerde kopie van onze huwelijksakte afgegeven bij de migratiedienst, maar omdat we ons huwelijk nog niet bij de Panamese burgerlijke stand geregistreerd hebben, zijn we allebei weer ongehuwd verklaard in Panama.

p.s. zodra we het indentiteitsbewijs hebben dan scannen we die en laden hem op, voor u om te bewonderen!