Voetbal

In het kader van onze integratie in de Panamese samenleving, zijn we afgelopen weekeinde naar de thuiswedstrijd van Atletico Veraguënse, de lokale voetbalclub geweest. Ze speelden tegen Plaza Amador, de nummer 1 van de ranglijst (AV staat vierde) dus er was sprake van een topper. Dat kon je goed merken want in de wijde omgeving van het stadion zaten mensen op de daken om voor niks naar de wedstrijd te kunnen kijken. Op je eigen dak kijken heeft als bijkomend ‘voordeel’ dat je kunt roken. Want ook in Panama mag je in publieke ruimten niet roken, of ze nu in de openlucht liggen of niet.

Nu is dat stadium, het grootste en enige met kunstlicht, een honkbalstadium (honkbal is populairder dan voetbal). En daar werd dus ook de voetbalwedstrijd gespeeld, tot ieders ontevredenheid. De honkballers zijn ontevreden omdat de voetballers het veld zouden vernielen en de voetballers zijn ontevreden omdat het lastig speelt met een werpheuvel en vier honken verbonden door gravel loopbanen op een helft van het veld. Maar het is nu eenmaal het grootste stadion en omdat er een groot net voor de tribune hangt (om bezoekers tegen afdwalende honkballen te beschermen) kan het publiek zich ook niet al te veel in het spel mengen. De sfeer was overigens uitstekend , misschien niet in de laatste plaats omdat een groot deel van de toeschouwers vrouwelijk was en verliefd op de aanvoerder van VA.

Plaza Amador team won de toss en koos voor de helft met de honken en de werpheuvel. Ze hoopten dat de aanvallen van AV minder soepel zouden verlopen met al die oneffenheden in het veld. Dat was correct, maar daartegenover stond dat hun verdediging twee maal werd verrast door plotseling vanachter de werpheuvel opduikende spitsen (Panamezen zijn niet zo lang). Hoe dan ook, de eerste helft werd gedomineerd door AV, dat bleef andringen en zeker drie prachtige kansen kreeg, maar helaas geen doelpunt wist te scoren.

De bezoekers kregen ook twee mooie kansen, maar het geluk was met AV. Doordat er vlak voor hun doel een enorme plas water lag, veranderden twee kanonharde lage schoten vijf meter voor het doel in onschuldig naar de keeper toedobberende balletjes. Uiteindelijk wisten de bezoekers de score toch te openen doordat de spits, heel slim, besloot om hoog in te schieten. En zo scoorde Plaza Amador vlak voor de rust een psychologisch belangrijk doelpunt. De spits kwam nog een dansje maken voor de tribune maar omdat daar alleen VA supporters zaten, kreeg hij niet veel sjoege. (Loes kreeg dat niet helemaal mee omdat ze in gesprek was met iemand die foto’s van zijn gymnastiekvereniging liet zien).

Na de rust ging AV er met hernieuwde moed en energie tegenaan, maar de bezoekers hielden lang stand. Uiteindelijk wist AV in de 75ste minuut in een onoverzichtelijke situatie met wel 19 man in het strafschopgebied, de bal over de doellijn van de tegenstander te frommelen. De spelers van Plaza Amador protesteerden fel en lang tegen de toekenning van het doelpunt, maar waarom weet ik niet want we zaten aan het andere eind van het veld en konden niet precies zien wat er gebeurde. Maar volgens de kenners/AV supporters kwam de scheidsrechter, net als Plaza Amador, uit Panama en probeerden de spelers op onreglementaire wijze een doelpunt af te laten keuren (Ze lijden in Santiago wel een beetje aan het Calimerosyndroom).

AV was niet tevreden met een gelijkspel en bleef aandringen, onder luide toejuichingen van het publiek. En tien minuten later wist AV nogmaals te scoren. Ditmaal uit een directe vrije trap die genomen werd op een manier die Koeman jaloers zou hebben gemaakt. Keihard in de linkerbovenhoek van het doel. De keeper reageerde pas toen de bal al in het net hing. Dit gaf uiteraard reden tot grote vreugdeuitingen op de tribune: Onder luid gejuich overgoten de supporters elkaar en ons met bier en iedereen omhelsde iedereen.