Panamagie

Deze weblog gaat over onze emigratie ervaringen (2006 - 2011). We hebben een herbebossings en toerisme bedrijf. We ontvangen gasten in onze bed en breakfast en bos-tuin. Zie www.hotelheliconiapanama.com Voor de tuin, zie: www.tanagertourism.com Ecotoerisme is belangrijk - ECO betekent voor ons 'Ecological and Community Oriented'. Nieuwe blogs met meer fotos, zie: www.panamagic.wordpress.com Volg ons ook op facebook: Heliconia Inn e-mail naar: tanagertourism@gmail.com

vrijdag, november 02, 2007

Druk, druk,druk 2

Behalve bouwen moeten we ook nog steeds bomen planten. Binnenkort komt ook ANAM, het ministerie van milieu, ons herbebossingsproject inspecteren, waarna zij de resolutie kunnen afgeven waarmee wij eindelijk een herbebossingsinvesteerdersvisum (wat een prachtig lang woord!) kunnen aanvragen. De andere papieren zitten op de post van Nederland naar hier. Die liggen mogelijk al in Panama op ons te wachten.

We hebben weliswaar al meer bomen geplant dan we gepland hadden en aan ANAM beloofd hadden, maar het einde van het plantseizoen komt in zicht en we hebben nog steeds bomen staan die geplant moeten worden. We denken dat ze het droge seizoen niet overleven in die kleine plantzakjes. En om ze nu eerst in grotere plantzakken te zetten en ze dan nog eens een keer te gaan planten klinkt iets te veel als dubel werk doen. Bovendien heeft de familie Stichter genoeg geld ingezameld om 200 bomen te sponsoren! Om die 200 vol te maken moeten nog 75 bomen gepoot worden. Om dat voorelkaar te krijgen hebben we afgelopen week André Flores, één van onze vaste contacten in de omgeving gevraagd om weer een paar dagen te helpen met planten (vooral gaten graven, kees plant graag zelf).

En dan hebben we ook nog eens 50 bomen gekregen van een vriendelijke Amerikaan uit Chiriqui die bij ons in de buurt wil komen wonen gekregen en er staan er nog 20 te wachten bij Juan Velazques in las Flores. Andre mag binnenkort nog een keer mag komen helpen als hij wil.

Ondertussen is het huis in Palmilla dat binnen ons land ligt en waarin we binnen in een tent slapen nog steeds niet officieel van ons. We hadden vorig jaar een contract getekend om de erfrechten van de familie van de eigenaresse te kopen en twee weken geleden heeft de rechtbank eindelijk uitspraak gedaan en weer twee weken later is er een registratie gedaan bij de notaris voor overdracht aan ons. Op 18 october kregen we papieren. Wij hadden dus de handtekeningen en vingerafdrukken geregeld en toen bleek er een nieuwe wet te zijn: de vader mag niet tekenen voor zijn kinderen om het huis te verkopen, dat moet geëvalueerd worden door een rechtbank. En dat gaat natuurlijk veel geld en nog meer tijd kosten. Dat vonden de advocaten ook te gortig en nu zijn we dus voor meer dan 2/3 eigenaar en wachten we tot de jongste zoon 18 wordt om de laatste 1/3 formeel van ons te laten zijn (het is overigens allemaal al vastgelegd). Dat waren dus nog meer handtekeningen en vingerafdrukken... Over een week ofzo is het huis dan nagenoeg van ons, en kunnen we het plat gaan gooien... (daarover later meer).

Alsof dit niet genoeg is hebben we besloten om te verhuizen! Wat? Ja alweer! We willen onze huurkosten drukken en onszelf in de komende tijd kostbare reistijd besparen dus gaan we een stukje dichterbij ons land wonen, in Mariato per 15 november, op ongeveer 8 km bij ons land in Palmilla vandaan. We kunnen in Mariato wel telefoon ontvangen, maar er is daar helaas nog geen internet dus we zullen nog steeds moeten reizen. Er is echter wel een vriendelijke Noor in Torio (4 km voorbij Palmilla) die een satelietverbinding heft waarvan we hopelijk gebruik mogen maken. Maar we zullen veel dichterbij de actie zijn als we in Palmilla het huis gaan platgooien en met de echte bouw beginnen (in januari) ... en op die manier bezetten wij niet de rancho met badkamer en kunnen we die vanaf de kerst verhuren!

We zijn blij om Santiago te verlaten, onder andere na de inbraak en omdat de buren nogal lawaaiig zijn. In Mariato kennen we de politie agenten al persoonlijk (die hielpen bij het zoeken naar mogelijke huur huizen) en als je het vraagt dan letten ze extra op je huis... Verhuizen betekent dus weer alles inpakken, in dozen stoppen, in de pick up laden en uitladen en... ach we zijn door de wol geverfd. Het ruimt goed op en we hebben er twee weken voor want de huur in Santiago loopt af per 15 november. Hoe dan ook, we zijn druk druk druk! (Geen tijd voor gedichten en surprises van Sinterklaas, hooguit om pepernoten te eten!)

Druk, druk, druk 1

We hebben de familie en vriendenkring al laten weten dat ons business plan de finale heeft gehaald van de BiD challenge 2007 (business in development) en nu is de halve wereld aan de beurt!

Het business plan was ingediend onder Kees´ naam (onder zijn officiele naam Cornelis) en hij is door de BiD uitgenodigd voor de Finale Week van 29 november tot 7 december (www.bidnetwork.org/finalistweek) in Amsterdam! Hiervoor wordt Kees dus naar Nederland gevlogen. Op 1 december zal hij ons business plan presenteren aan de Jury en op 4 december horen we of we wat gewonnen hebben tijdens de finale. Loes komt ook naar Nederland maar in een andere vlucht en zal tijdens de week ietsje vaker beschikbaar zijn voor familie en vrienden maar zal toch ook samen met Kees deel nemen aan vergaderingen met mogelijke investeerders en contacten met reisorganisaties. Omdat zo’n drukke week in NL niet genoeg is voor het sociale gedeelte komen we ietsje eerder en blijven iets langer – maar het blijft kort en druk! Kees zal zelfs niet persoonlijk de verjaardag van Loes mee vieren op 2 december, maar daar heeft Loes dit keer de hele familie en oude vrienden voor! Ze zal dan zeer waarschijnlijk in Didam zijn...

Wij moeten ons terdege voorbereiden en de komende tijd veel lezen, herlezen, internetten en e-mailen om afspraken te maken. Dit gebeurt vooral in Santiago, maar we reizen ook veel heen en weer naar Palmilla want we proberen nog drie andere dingen te doen. Dat past niet allemaal in één blog, dus er komt er nog één aan.

We zijn o.a bezig om een prachtige badkamer met wc te laten bouwen bij de rancho´s (www.flickr.com/photos/tanagertourism/sets ) en door ervaringen in Mozambique willen we toch zelf heel regelmatig superviseren. De metselaar die we aangenomen hebben, Justino, is erg precies en controleert twintig keer of de lengte goed is, de stenen waterpas gemetseld zijn etc., dus het gaat niet erg snel. Hij praat ook veel, maar daar verstaan we niet zo bar veel van. Niet alleen omdat we het lokale accent nog steeds niet helemaal onder de knie hebben, maar ook omdat de goeie man bij voorkeur met zijn rug naar ons toe tussen zijn drie opelkaar geklemde tanden staat te mompelen. We hebben dan ook nog een Justino aangenomen (Justino Moreno) die de metselaar helpt met het werk en ons met het vertalen van wat de metselaar zegt. Als er veel werk is, dan komt er nog een derde Justino (ook een Justino Moreno) helpen. We hebben dit keer dan ook geen moeite met het onthouden van namen, maar soms wel met het verdelen van de taken.

Het weer helpt ook al niet mee. Oktober is zowiezo een natte maand, maar dit jaar is het erger dan gewoonlijk, Het weer laat zich het best beschrijven als stortregens af en toe onderbroken door hoosbuien. En dat is lastig met metselen en beton storten. Bovendien ziet de bouwplaats er uit als een arena voor modderworstelen. En dat terwijl de Justino´s echt enorm hun best doen om alles netjes te houden.

We moesten de bouw ook nog vijf dagen stil leggen om naar Costa Rica te gaan (www.flickr.com/photos/tanagertourism/sets fotos komen binnenkort...) omdat ons verlengde visum verliep. In Fortuna, bij de actieve vulkaan Arenal, hoorden we dat we finalist waren en we zijn nog steeds in opperbeste stemming! Terug in Panama hoorden we dat Nederlanders toch weer drie maanden in Panama mogen verblijven met een touristenvisum dus prijzen wij ons gelukkig dat we niet nog een keer de grens over hoeven voor we naar NL komen.