Herbebossing

De eerste boompjes zij de afgelopen week de grond ingegaan. Omdat we toeristen willen lokken en toeristen meestal meer geïnteresseerd zijn in beesten dan in bomen, hebben we besloten dat we vooral bomen en struiken planten die aantrekkelijk zijn voor dieren vanwege vruchten, nectar of smakelijk blad. Verder willen we ook bomen aanplanten die hardhout leveren als een soort investering/garantie. Als we dan het perceel willen verkopen en het toerisme zou zijn ingestort, dan hebben we in ieder geval waardevol hout op het perceel staan.

Onze acht hectaren zijn deze week dan ook verrijkt met de eerste tien mahoniebomen (Swietenia macrophylla) lokaal bekend als Caoba, vier Zapotes (Pouteria sapota) een boom die vruchten geeft en goed hout, vier Broodvruchtenbomen (Artocarpus altilis), die, U raadt het al, ook vruchten geven, een ramboetan (Nephelium lappaceum) en verder drie gemberplanten (Zingiber officinale) en vijf pollen citroengras voor de keuken. Tot slot heb ik ook nog vier Schoenmakersbomen (Byrsonima crassifolia), lokaal bekend als nance, geplant. Dat is een kleine boom die vruchten levert en hardhout.

Ik heb de bomen gekocht in een overheids ‘tuincentrum’. Dit tuincentrum verkoopt vooral vruchtbomen en bomen voor herbebossing. Helaas was de keuze nogal beperkt. Wat ik heb gekocht vertegenwoordigt driekwart van de soorten die ze te koop hebben. Maar omdat we wel diversiteit willen hebben, heb ik er nog niet teveel van elk gekocht. De mahonieboompjes waren nog erg klein: net 20 cm hoog en vijf tot zeven blaadjes; de andere boompjes waren tot ongeveer een halve meter hoog.

Daar komt bij dat bomen planten hard werken is en ik de boompjes zo snel mogelijk wilde poten. Eerst een gat graven van een 50 x 50 x 50 cm, een deel van de uitgegraven grond mengen met kunstmest en rijstekaf (om het vochthoudend gehalte van de grond te vergroten), teruggooien in het gat en aanstampen, boompje erin, afvullen en flink nat maken en tot slot bedekken met een dikke laag rijstkaf tegen verdamping. Veel werk, maar het resultaat is er wel naar: de eerste nieuwe blaadjes verschenen binnen vier dagen! Maar we moeten nog wel even geduld hebben voor er geoogst kan worden, op dit moment zit er aan een boom net genoeg hout voor één mahoniehouten cocktailprikker.

Overigens sstonden er langs de rand van het perceel al heel wat bomen. Het is hier de gewoonte om bomen langs de rand van je perceel te planten en daar dan prikkeldraad tussen te hangen. Er staan dan ook al enige oudere mahoniebomen, maar vooral ‘Gumbo limbo’ bomen. Die laatsten worden als takken in de grond gestopt en lopen vanzelf uit. Qua vorm lijken ze een beetje op een knotwilg. Verschillende soorten vogels en kapucijnaapjes schijnen de vruchten van de Gumbo limbo te eten, maar voorlopig heb ik nog geen aap gezien. Het hout is waaibomenkwaliteit, net goed genoeg voor lucifers en kratten, maar verder niet.

Tijdens het planten afgelopen week heb ik verschillende buren op bezoek gehad. Die waren erg geïnteresseerd in mijn boomplanttechniek. Meestal stoppen ze hier gewoon een afgezaagde tak in de grond aan het begin van het regenseizoen en dan hopen ze er maar het beste van. Ook heb ik al twee buren gehad die ons land willen huren om er hun vee op te weiden. Dat gaat dus niet door, die koeien vreten meteen mijn boompjes op.

Terug van weggeweest

U heeft een tijdje niets van ons gehoord omdat Kees ziek was en Loes in Mozambique aan het werk is. Kort nadat we terugkwamen uit Costa Rica, was het land eindelijk officieel van ons en ik ben direct de volgende dag begonnen met de eerste werkzaamheden. Maar daar had ik me niet zo goed op voorbereid. Zo had ik wel drinkwater klaargezet om mee te nemen, maar vergat ik om het mee te nemen. Ook had ik geen schone kleding bij me. De vroege ochtend is nu eenmaal niet mijn sterkste moment.

Na zes uur rondlopen, graven en sjouwen ben ik bezweet en wel in de auto teruggereden, zonder shirt om de auto niet vies te maken en met de airco flink hoog om af te koelen. Dat resulteerde in een stevige verkoudheid. Nadat ik die een paar dagen zorgvuldig verwaarloosd had, ontwikkelde die verkoudheid zich in niet meer te negeren voorhoofdsholteontsteking. En dus heb ik ruim twee weken mezelf thuis vreselijk zielig zitten vinden terwijl ik grote hoeveelheden thee met versgeperst citroensap en honing dronk. Dat had uiteindelijk wel het gewenste resultaat: Ik ben weer beter.

De afgelopen weken ben ik verder gegaan met de transformatie van weiland in tropisch bos. Ik heb een reeds bestaande poel wat groter en dieper gemaakt in de hoop wat water op te slaan voor het droge seizoen (dat begint half december). Verder heb ik hier en daar de reeds door het vee gebaande paadjes begaanbaarder gemaakt en nu ben ik bezig om een kleine ‘tree nursery’ te maken, alwaar we kiemplantjes kunnen vertroetelen met water, schaduw en compost tot ze het weiland in mogen. U ziet al dat u nog niet naar Google Earth hoeft te gaan, zo groot zijn de veranderingen nog niet.

Ook heb ik het water opnieuw aangesloten. Ja, dat lijkt heel wat, maar het was een kwestie van een verstopte buis vervangen en klaar is Kees. Het water krijgen we overigens gratis aangeleverd van een lokaal kleinschalig ruraal systeem. Er wordt ergens op een hoog punt grondwater opgepompt en dat valt dan vanzelf door de leidingen naar je kraan. De druk is niet eens zo slecht, je kunt er makkelijk onder douchen. Alleen als er wat kapot gaat moeten we geld en arbeid leveren aan het lokale watercommittee. Ik denk dat we ergens een watertank moeten aanleggen zodat we een paar kuub in voorraad hebben als de boel een keer kapot gaat. Want dan zal het wel een dag of twee duren voor alles weer gerepareerd is.

Tijdens mijn activiteiten op ons land ben ik ook al wat wildlife tegengekomen. Zo weet ik zeker dat er zo’n twintig vogelsoorten rondvliegen waaronder een ijsvogeltje, kolibrietjes, verschillende soorten vliegenvangers, zangertjes en een piepklein uiltje. Verder ben ik in de poel zeker vijf vissen en drie garnalen tegen gekomen. Niet veel muggen maar wel een kleine schorpioen en een hele grote vogelspin. Helaas is onze camera kapot, dus geen foto van de vogelspin, maar het beest was ongeveer zo groot als mijn hand (20 cm lang en 10 cm breed). Dat is inclusief de poten, maar persoonlijk vind ik dat dat de enige maat is die telt. Ik heb tenslotte nog nooit een spin zonder poten in het wild gezien.