Rancho´s

De afgelopen maanden zijn we ook druk geweest met het regelen van de bouw van twee rancho’s. Rancho’s zijn eigenlijk heel eenvoudige bouwsels: vier palen met een rieten dak erop, dus je zou denken dat dat zo geregeld is. Dat dachten wij ook, maar dat viel nogal tegen.

Ook op de foto´s
http://pg.photos.yahoo.com/ph/loesroos/album?.dir=/f66fre2&.src=ph&.tok=ph7fv0GBxfLDF8DM
is het process te volgen...

Over het geregel van de materialen hebben we in een voorgaand blog (monsteren, meten en bouwen) al geschreven. Uiteindelijk duurde de levering van het hout nog drie weken langer dan gepland. Nispero is nogal zeldzaam aan het worden. De timmerman zei dat we ‘guayacan’ of ‘nispero’ moesten regelen en om de een of andere reden heeft de leverancier zich vastgebeten in die nispero, terwijl guayacan veel sneller te leveren is.

Een verdere vertraging kwam door het ontwerp. Wij wilden er een vloertje in dat iets boven de grond lag, zodat je boven het gepeupel van de bosbodem (zoals vogelspinnen) zit. Dat is natuurlijk extra werk, en de palen moeten langer zijn dan gewoonlijk. Een verdere factor was het feit dat ons land wat heuvelachtig is en dat maakt het natuurlijk wat moeilijker om het geheel een beetje waterpas neer te zetten.

De timmerman die onze rancho’s zou gaan maken bleek uiteindelijk helemaal geen timmerman te zijn maar een metselaar. Dat is natuurlijk een handicap, maar dat leek ons toch eigenlijk geen geldig excuus voor palen die uit het lood staan en een dak dat niet 210 maar 165 cm boven de grond hangt. De meeste metselaars moeten toch ook om kunnen gaan met een meetlint en een waterpas, toch? Die man hebben we dus, na één en ander in ogenschouw genomen te hebben, vriendelijk verzocht om niet meer tegen de bouw aan te bemoeien. Toen lag de vloer er nog niet in.

Dus zijn we op zoek gegaan naar een andere timmerman. Die hebben we gevonden en die heeft het dak van de rancho’s naar de juiste hoogte gekrikt. Dat laatste mag u letterlijk nemen: met een hefboom hebben we (Kees moest ook helpen) het dak opgetild en er nieuwe, langere palen netjes loodrecht ondergezet. Daarna heeft Chico (de timmerman) ook de vloer erin gelegd. Dat laatste leverde ons ook nog aardig wat werk op, want de planken voor de vloer kwamen zo van de zagerij, dus die waren erg ruw. We hebben een hele week staan schaven en schuren op die vloerplanken. Maar het ziet er nu wel mooi uit, al zeggen we het zelf.

We wachten nog op het afmaken van het laatste en niet onbelangrijke detail: Het dichten van de daknok met speciaal gevlochten palmbladeren. Dat laatste duurde wat lang omdat al bijna niemand meer weet hoe dat moet. Sinds golfplaten overal en goedkoop te krijgen zijn, raken dit soort technieken in de vergetelheid. Alleen mensen die zo arm zijn dat ze zich geen golfplaten dak kunnen veroorloven, weten nog hoe het moet. Zo iemand hebben we gevonden en die gaat deze week de daknok dichten.
Of toch volgende week...?

Verhuizen

Na een half jaar op een tweekamerflat met een miniscuul balkonnetje, zijn we nu de bewoners van een driekamerwoning met voor- en achtertuin. En dat voor dezelfde prijs! Dat is wel lekker, we zitten nu elke morgen op ons gemak te ontbijten op de veranda voor, terwijl kolibries en spechten voorbij vliegen (in de achtertuin kijken we uit op het scharrelkippenproject van de buren).

Op de veranda zijn we omringd door alle boompjes die we in de loop van de afgelopen maanden opgekweekt hebben en waarvan de verhuizing eigenlijk de meeste tijd in beslag nam. We hebben nu ruim 100 boompjes van eigen kweek, waaronder panamabomen, stinktenen, apencondomen, apenkammen, cacao, tamarinde, een mahonie, ‘Melina’ ‘Tronador’ ‘Corotu’ ‘Vaino’ ‘Uvito’ ‘Guabo’s’ en nog het een en ander. Bijna dagelijks is er wat nieuws te zien want we hebben de afgelopen weken veel zaden in de grond gestopt en langzaam maar zeker komen die allemaal op. Allen de locale ceder en de balsa willen nog niet erg.

De kayaks liggen nu naast het huis in plaats van in de woonkamer. Die laatste is al drie keer zo groot als de woonkamer in het vorige huis, terwijl er nog niet half zoveel in hoeft, dus je hoort wel eens een echo als je wat zegt. Voordeel is wel dat het beeld dat we indertijd in Mozambique gekocht hebben nu erg aanwezig is. En door stom toeval kleurt tenminste een van de schilderijen van Magupula erg goed bij de oudroze muren van de woonkamer.

We hebben er ook weer wat fotos bij in een yahoo album:
http://pg.photos.yahoo.com/ph/loesroos/album?.dir=/4bdbre2&.src=ph&.tok=phg4KuGB032gpUaL

Jawel, niet alleen het huis in Malena, maar ook de woonkamer in dit huis in Santiago is in het roze geschildert. Kennelijk een erg populaire kleur in Panama. We hebben hier en daar al eens voorzichtig gemeld dat in Nederland roze eigenlijk alleen geassocieerd wordt met meisjeskamers, maar dat maakt niet veel indruk.

Je kunt de meeste Panamezen helaas niet beschuldigen van een goede smaak waar het inrichting en kunst betreft. Hoe kitscher, des te beter, lijkt het overheersende gevoel. Je ziet vooral veel schilderijen met Europees aandoende landschappen, maar dan met het beroerdste perspectief ooit op het doek gesmeerd. Verder veel bijbeltafereeltjes, veelal met vreselijk houterige personen en ook alweer een totaalgebrek aan perspectief. Het alternatief zijn technicolor foto’s van Hong Kong, Dubai en andere moderne ‘powerarchitectuur’. Gelukkig hebben twee van de 3 kamers ook diepe donkere kasten waar we die prachtige schilderijen in hebben opgeborgen zodat ze niet verbleken.

Afgeleid

Het regenseizoen is echt begonnen; de afgelopen weken hebben we twee tot drie regenbuien per week gehad. Zowel planten als dieren reageren daar heel snel op en we zien allerlei nieuws rondkruipen en rondvliegen op ons land. Erg spannend, maar het leidt ook wel eens af en een enkele keer wordt het werk er ernstig door vertraagd.

Twee weken geleden ging Kees op weg om het pad hier en daar te verbeteren maar was binnen drie minuten weer terug om Loes op te halen, en het fototoestel. Er lag een slang van anderhalve meter in een boompje vlak naast het pad. De tak waar de slang in was gekropen, boog helemaal door onder het extra gewicht (toegegeven, de tak was net een centimeter dik). Uiteraard moesten er eerst de nodige foto’s genomen worden van het beest voor er verder gewerkt kon worden (voor deze blog en de website!). Daarna ging Kees wel aan het werk, maar dat moest plaatsvinden vlak bij de slang, dus zowel hijzelf als de slang keken steeds over zijn schouder.

voor enkele plaatjes...
http://pg.photos.yahoo.com/ph/loesroos/album?.dir=/44cere2&.src=ph&.tok=phCz6rGBsZ2FWn7I
We hebben de foto aan verschillende mensen laten zien en iedereen is het erover eens dat het een ‘Jaba’ is (spreek de j uit als een boterzachte g, bijna een h). Waar ze het niet over eens waren was of het beest giftig was of niet. Volgens de lokale boeren is deze slangesoort niet agressief, maar wel moedig en giftig. Volgens een student milieukunde was het beest niet giftig en niet agressief, dat wil zeggen, zolang je ze niet lastig valt. Als je ze wel lastig valt dan kringelen ze rond je benen en slaan ze je met hun staart om je te laten schrikken...

Op het internet hebben we de slang uiteindelijk ook gevonden. Het is een kippenslang of tijgerratslang (Spilotes pullatus). De slang hoort thuis in de familie Colubridae en wordt tot 3 meter lang! De tijgerratslang (dat klinkt toch een stuk beter dan kippenslang?) doodt zijn prooi (kleine zoogdieren, hagedissen, andere slangen en amfibien) door verwurging, dus erg giftig zal hij(zij) niet zijn.

Wij vonden ook dat de tijgerratslang erg kalm was; We konden op minder dan drie meter komen zonder dat de slang ook maar enig teken van nervositeit toonde. Dat schijnt in gevangenschap anders te zijn, de meeste (Nederlandstalige) sites op het internet meldden dat het beest agressief is.

En naast de slang hebben we nu ook definitief een of meerdere grote leguanen op ons terrein, maar die hebben we nog niet gefotografeerd. Dat we een schildpad hadden en grote en kleine kikkers hebben hadden we nog niet beschreven, maar bij deze ook (binnenkert) wat foto’s van andere fauna op ons land.