Een aantal maanden geleden schreven we al eens dat er nogal het een en ander te bouwen is op ons stukje Panama. Dat gebeurt dan ook langzaam maar zeker. Eind mei en begin juni heeft Kees samen met zijn vader twee bruggen gebouwd. Nu kunnen we op twee plaatsen op ons gemak het beekje oversteken dat door ons land stroomt.
Kees had er nogal tegenop gekeken en vooral veel nagedacht, maar uiteindelijk viel het nogal mee. De eerste brug lag er na twee dagen met z’n tweeën stevig doorwerken. Nu hoefden we geen enorme afstanden te overbruggen, maar het is wel allemaal eerlijk handwerk. We hebben heel wat hout moeten verslepen, ingraven, verzagen en vastschroeven. Dat hout hadden we overigens al, dat was over van de constructie van de rancho’s.
De bruggehoofden bestaan uit palen van Nispero. Nispero is loodzwaar tropisch hardhout dat niet of nauwelijks wordt aangetast door water. In Centraal Amerika wordt het o.a. gebruikt voor de constructie van kades, ook in zeehavens. De bruggehoofden zijn 15 x 10 cm en steken een halve meter in de grond, dus die staan er zo’n beetje voor de eeuwigheid. De draagbalken zijn ook van Nispero, maar dan 10 x 5 cm, dus die dragen de brug de komende decennia wel. Op de draagbalken hebben we 2.5 cm dikke planken van Espavé (wilde cashew) geschroefd. Dat hout gaat ook lang mee, maar net niet zo lang als de Nispero. Ik vermoed dat we die nog wel een keertje moeten vervangen voor we doodgaan. Wellicht leggen we er dan planken van Teak op, dan hebben we er verder ook geen omkijken meer naar.
Vanwege de sterkte en de weerstand tegen rot en termieten, is Nispero lokaal een veelgebruikte houtsoort. En omdat de boom langzaam groeit, veel langzamer dan het gekapt wordt, is de soort langzaam maar zeker aan het uitsterven in Panama. Het nispero hout dat wij gebruikt hebben, kwam van een natuurlijk omgevallen boom, dus ons ECO-imago is nog steeds intact. En we hebben deze maand eindelijk tien jonge nispero bomen kunnen kopen bij een kwekerij, waarvan de eerste acht ook al zijn geplant.
Uiteindelijk zien de bruggen er precies zo uit als Kees ze zich had voorgesteld. En ze liggen ook nog eens keurig waterpas, zowel in de lengte als in de breedte. En dat is helemaal zo slecht nog niet als je nagaat hoe ongelijk de oevers zijn en met welk relatief eenvoudig gereedschap we de hele boel in elkaar hebben gezet. Dit geeft ons zeker moed voor de volgende klussen.
